Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

Γιατί ΕΑΑΚ στις 17 Απρίλη;

Μια κριτική στις άλλες δυνάμεις της αριστεράς...

Δεν υπάρχει καμιά αυταπάτη πλέον ότι το παλιό σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης και οι πολιτικές δυνάμεις που το εκπροσωπούν δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν, παρά μόνο φτώχεια, ανεργία και μαύρο μέλλον για τη νεολαία. Μέσα στα πανεπιστήμια οι δυνάμεις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ τόσα χρόνια καλλιεργούσαν τις πελατειακές σχέσεις, την διαφθορά και την διαπλοκή, ενώ πάντοτε βάζαν πλάτη για να περάσουν οι κυβερνητικές πολιτικές και να μπλοκαριστούν οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Στο φοιτητικό σύλλογο μαθηματικού, ένα σύλλογο που τα τελευταία χρόνια έχει δώσει αγωνιστικό παρόν στις μικρές και μεγάλες μάχες εντός και εκτός πανεπιστημίων, η παντοδυναμία αυτών των παρατάξεων έχει χτυπηθεί σε όλα τα επίπεδα, έχουν απομονωθεί, έχουν εκτεθεί, ντρέπονται να πατήσουν το πόδι τους στις γενικές συνελεύσεις και έχουν δεχθεί ισχυρό πλήγμα στις περσινές φοιτητικές εκλογές (όπου γι αυτούς είναι το βασικότερο πεδίο) χάνοντας πάνω από 200 ψήφους. Υπάρχει εμφανής τάση για αλλαγή των συσχετισμών στα πανεπιστήμια και στη σχολή μας. Ποια όμως είναι εκείνη η δύναμη του αγώνα που μπορεί να δώσει νικηφόρα προοπτική στους αγώνες των φοιτητών;
Πρέπει και στις φοιτητικές κάλπες να αποτυπωθεί εκείνο το ρεύμα της νεολαίας για το οποίο δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από το δρόμο που συγκρούεται με την πολιτική του κεφαλαίου και των μνημονίων και παλεύει για την ανατροπή της τόσο σε επίπεδο κοινωνίας όσο και σε επίπεδο σπουδών.

Τα αδιέξοδα της επίσημης αριστεράς έχουν φανεί τόσο στο πανεπιστήμιο όσο και στην κοινωνία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη λογική της “επαναδιαπραγμάτευσης” χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ και το ευρώ, το μόνο που έχει να προτάξει πλέον είναι η υπομονή μέχρι να έρθει η “αριστερή κυβέρνηση” που θα μας “σώσει”. Η συμβολή του στους κοινωνικούς αγώνες είχε ημερομηνία λήξης στις 17 Ιούνη 2013(ή στις 6 Μάη) και από τότε μόνο διαπιστευτήρια δίνει για το πόσο “ορθό” και “νόμιμο” είναι να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις σχολές η ΑΡΕΝ, παρά την αύξηση των ποσοστών της, δεν έχει να συμβάλει παρά μόνο με μια αφ' υψηλού κριτική στις άλλες δυνάμεις του αγώνα και καλώντας κι εκεί τη νεολαία σε υπομονή.
ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ αρνήθηκαν απ' την πρώτη στιγμή του ξεσπάσματος της κρίσης να σηκώσουν το γάντι της αντιπαράθεσης και να την τραβήξουν στα άκρα, αρκέστηκαν σε λογικές διαμαρτυρίας “απ' τα παλιά”, είτε φοβούμενοι μη χάσουν την εμπιστοσύνη του “καθωσπρέπει” αστικού πολιτικού κόσμου, είτε ονειρευόμενοι ακόμα περισσότερες καρέκλες, υπουργεία και παχυλές κρατικές επιχορηγήσεις.

Το ΚΚΕ, παρά τις αγωνιστικές κορώνες του, δεν πιστεύει ότι οι αγώνες μπορούν στο σήμερα να νικήσουν και μεταθέτει κάθε λύση του προβλήματος στη “λαϊκή εξουσία”. Αρνείται οποιαδήποτε ρήξη με τα κυρίαρχα ζητήματα της εποχής (ΕΕ, ευρώ, χρέος). Δε βλέπει τους αγώνες σαν μέσο πάλης για να πετύχουν υλικές νίκες, αλλά σαν μέσο ανάπτυξης των κομματικών τους δυνάμεων, μέσω καταγγελιών σε άλλες αγωνιστικές δυνάμεις, διαρκούς περιχαράκωσης, καλώντας τον κόσμο να βγάλει “συμπεράσματα” και να κάνει “υπομονή μέχρι την λαϊκή εξουσία” (πολύ υπομονή έχει πέσει).
Η στάση του ΜΑΣ μέσα στα πανεπιστήμια επιβεβαιώνει ακριβώς αυτό. Η έλλειψη σχεδίου ενάντια στο Σχέδιο Αθηνά που ουσιαστικά καλούσε τους συλλόγους σε αγώνες-διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης στο Υπουργείο Παιδείας, ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες φοιτητές από όλη την Ελλάδα διαδήλωναν στο Σύνταγμα, και δεν έβαζε καμία προοπτική νίκης και κλιμάκωσης. Αυτό δείχνει και η συνεχής άρνηση της για κοινή δράση στο κίνημα με άλλες αριστερές δυνάμεις στα πανεπιστήμια. Αντιμετώπισε το κίνημα σαν μέσο αναπαραγωγής των κομματικών τους δυνάμεων. Προκειμένου να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει, όλο το προηγούμενο διάστημα ξεκίνησε μια τεράστια επίθεση προς τις δυνάμεις της ΕΑΑΚ με λασπολογίες και τελείως αβάσιμες κατηγορίες, με παντελή έλλειψη πολιτικής κριτικής. Μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει την άρνηση κοινής δράσης στο κίνημα.
Το ΜΑΣ καλεί σε ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων. Όμως σε ποια κατεύθυνση; Ας πάρουμε μερικά παραδείγματα: Στον φοιτητικό σύλλογο ΑΣΠΑΙΤΕ είναι 1η δύναμη με αυτοδυναμία η ΠΚΣ(ΜΑΣ). Στις άμαζες γενικές συνελεύσεις του συλλόγου, το Δ.Σ (δηλαδή το ΜΑΣ) καταθέτει “εισήγηση” στη γενική συνέλευση και δεν επιτρέπει την κατάθεση άλλων πλαισίων, καλώντας τους φοιτητές να ψηφίσουν ΜΑΣ ή τίποτα. Δηλαδή μια γραφειοκρατική λειτουργία όπου τα πάντα είναι αποφασισμένα από τα πριν και η συνέλευση έρχεται απλά να επικυρώσει. Άλλο παράδειγμα είναι ο φοιτητικός σύλλογος της Σχολής Γραφικών Τεχνών του ΤΕΙ Αθήνας, πάλι με αυτοδύναμο το ΜΑΣ στις εκλογές. Στους αγώνες ενάντια στο σχέδιο “Αθηνά” οι φοιτητές κρίνοντας ότι το σχέδιο του ΜΑΣ δεν βάζει προοπτική νίκης, στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου υπερψήφισαν το πλαίσιο που κατέθετε η ΕΑΑΚ. Παρά τις μικρές δυνάμεις που έχει η ΕΑΑΚ, αυτός ο φοιτητικός σύλλογος ήταν πρωτοστάτησε στον αγώνα ενάντια στο σχέδιο “Αθηνά”, στις κινητοποιήσεις και στον συντονισμό των συλλόγων. Το ΜΑΣ, με μια αισχρή ανακοίνωση, επιτίθεται στην ΕΑΑΚ με λασπολογίες και καταλήγει στο να καταγγέλλει την γενική συνέλευση και να καλεί τους φοιτητές να στηρίξουν το “αγωνιστικό Δ.Σ” του συλλόγου!
Το ΜΑΣ θέλει συλλόγους με Δ.Σ “πεφωτισμένους καθοδηγητές”, υπερόργανα που θα παίρνουν αποφάσεις ερήμην των φοιτητών (με την προϋπόθεση πάντα ότι στα Δ.Σ αυτά θα πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΜΑΣ) και γενικές συνελεύσεις που απλά θα επικυρώνουν προειλημμένες αποφάσεις. Θέλει συλλόγους-ταμπέλα που θα είναι αλλη μια τσόντα στην “κοινωνική”(ή μάλλον κομματική) συμμαχία ΠΑΜΕ-ΠΑΣΕΒΕ-ΠΑΣΥ κλπ.
ΑΡΕΝ και ΜΑΣ μες στα πανεπιστήμια έχουν ευθύνη για τον εκφυλισμό και την διάλυση του φοιτητικού κινήματος. Βάζουν λογικές μικροηγεμονισμού εντός της αριστεράς ή λογικές “ποιος την έχει μεγαλύτερη” στο κίνημα πάνω απ' το ίδιο το κίνημα. Εμείς από την πλευρά τους καλούμε να εγκαταλείψουν τα μικροπολιτικά τους παιχνίδια και να συμβάλουν στην ανάπτυξη ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής στο οποίο θα συσπειρωθούν όλοι οι φοιτητές και ευρύτερα η νεολαία που πλήττεται από την βαρβαρότητα ΕΕ-ΔΝΤ-Κυβερνήσεων. Παρά τις πολιτικές διαφωνίες και την κριτική που γίνεται θα συνεχίσουμε την προσπάθεια για κοινή αγωνιστική δράση στους συλλόγους και στο κίνημα.

Στις 17 Απρίλη πρέπει να φανεί στη σπουδάζουσα νεολαία η ενίσχυση ενός άλλου πόλου της αριστεράς. Ενός διακριτού, αγωνιστικού πόλου χωρίς τις αγκυλώσεις της επίσημης αριστεράς. Ψήφος και στήριξη της ΕΑΑΚ σημαίνει ενίσχυση των δυνάμεων του κινήματος. Η ΕΑΑΚ είναι αυτή η δύναμη μέσα στα πανεπιστήμια που όχι απλά υπάρχει στα κινήματα αλλά συμβάλλει με κάθε τρόπο στη δημιουργία, την αναβάθμιση και τη νίκη τους. Δεν πρεσβεύουμε την αριστερά που κάθεται στην γωνιά της και απαγγέλλει ξύλινους λόγους περιχαρακωμένη μέσα σε κομματικά γραφεία, αλλά την αριστερά που θέλει να βάλει στην κεφαλή των αγώνων την ανατρεπτική νεολαία ως εκείνον τον παράγοντα που μπορεί να αλλάξει την θλιβερή κοινωνική κατάσταση. Ενισχυμένη ΕΑΑΚ σημαίνει καταδίκη των πολιτικών των μνημονίων, της λιτότητας και της εξαθλίωσης καθώς και των εκφραστών τους (κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ). Στέλνει μήνυμα σε όλη την κοινωνία. Δείχνει εναντίωση στο σχέδιο Αθηνά και την συνολικότερη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, εναντίωση σε ένα ολόκληρο σύστημα που μας κλέβει τη ζωή.
Ψήφος στην ΕΑΑΚ δεν είναι ψήφος ανάθεσης - σημαίνει συλλογική στράτευση στις μάχες που μας περιμένουν από την επόμενη μέρα των εκλογών. Σημαίνει δυνάμωμα του φοιτητικού συλλόγου και τη μετατροπή του σε πραγματικό όπλο των φοιτητών μέσα από το οποίο ο κάθε φοιτητής θα μπορεί να διεκδικήσει, να παλέψει και να νικήσει. Δηλώνει στήριξη και ενίσχυση των γενικών συνελεύσεων. Θέλουμε γενικές συνελεύσεις δημοκρατικές, μαζικές, με ουσιαστική κουβέντα και οργανωτές του αγώνα. Έναν αγώνα ενάντια στην ανεργία και την εξαθλίωση, στο ξεπούλημα και την ιδιωτικοποίηση της παιδείας, ενάντια στο πανεπιστήμιο-επιχείρηση που θα λειτουργεί σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου και θα είναι ανοιχτό μόνο για λίγους και εκλεκτούς. Ειδικά το επόμενο διάστημα όπου τα προβλήματα επιβίωσης των φοιτητών και των εργαζομένων μέσα στα ιδρύματα θα ενταθούν, με την προσπάθεια για απολύσεις και τη διάλυση της φοιτητικής μέριμνας, ψήφος στην ΕΑΑΚ σημαίνει στήριξη στις καθημερινές συλλογικές μας μάχες, στήριξη ενός σχεδίου για την ανασυγκρότηση και ενίσχυση του φοιτητικού συλλόγου αλλά και του φοιτητικού κινήματος, για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη την καθημερινότητά μας.

-Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ!
-ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΑ ΠΑΝΩ-ΚΑΤΩ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!

-ΣΤΙΣ 17 ΑΠΡΙΛΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΩΝ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ!

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ       Α.Ε.Π. - Ε.Α.Α.Κ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου