Η ΔΑΠ ΣΤΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Τη Δεύτερα στις 10/12 πραγματοποιεί η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Μαθηματικού ημερίδα με θέμα «Τρόπος λειτουργίας των μηχανισμών του Χρηματιστηρίου και επαγγελματική αποκατάσταση από το τμήμα μας.». Στην ημερίδα αυτή όσοι πάνε θα μάθουν από στελέχη του χρηματιστηρίου τους βασικούς κανόνες λειτουργίας της αγοράς και του χρηματιστηρίου, καθώς και την έννοια του ρίσκου και της απόδοσης της χρηματιστηριακής αγοράς κ.α. Με άλλα λόγια ,κερδοσκόποι με εμπειρία στην αγοραπωλησία επιχειρήσεων, ακινήτων, ομολόγων κ.α. θα δείξουν πως κάποιος κερδίζει τζογάροντας και επενδύοντας σε μετοχές ή στο κατά πόσο θα κερδίσει στοιχήματα (γιατί υπάρχουν και αυτά στα χρηματιστήρια) ή πως η αγορά μπορεί να μας ωφελήσει.

Τη συγκεκριμένη περίοδο, όπου φαίνεται πως η αγορά και οι κανόνες της μόνο τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους εξυπηρετούν, όπου στο χρηματιστήριο υπάρχουν επενδυτές και εταιρείες που επενδύουν στο αν μία χώρα θα χρεοκοπήσει και πλουτίζουν από τη χρεωκοπία της, έρχεται η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ να μας πει πως αυτό τελικά μπορεί να είναι λύση στην κρίση. Μόνο σκοπό έχουν να εξωραΐσουν την εικόνα του σάπιου χρηματοοικονομικού συστήματος που παγκοσμίως βυθίζει τον λαό στη φτώχεια και φουσκώνει τις τσέπες των κεφαλαιοκρατών.

Το σεμινάριο αυτό δείχνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τι πανεπιστήμιο θέλει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Δεν θέλει ένα πανεπιστήμιο συνδεδεμένο με την κοινωνία, που θα ενθαρρύνει την έρευνα για την επιστήμη με σκοπό την καλύτερη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, αλλά ένα πανεπιστήμιο το οποίο θα δίνει αποσπασματικές πληροφορίες με μόνο σκοπό ο φοιτητής να κάνει έρευνα για το πώς οι επιχειρήσεις θα αυξήσουν τα κέρδη τους. Θέλει τη γνώση εργαλείο για την κερδοφορία των επιχειρήσεων και όχι για την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνικής πλειοψηφίας. Ακριβώς όπως ορίζει ο νόμος πλαίσιο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, όπως ορίζουν οι άνθρωποι των επιχειρήσεων που μπήκαν στα συμβούλια διοίκησης των Πανεπιστημίων (στο συμβούλιο διοίκησης του ΕΚΠΑ μπήκε ο Διευθύνων Σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας Α. Τουρκολιάς).

Γι’ αυτούς τους λόγους καταγγέλλουμε την ημερίδα αυτή. Θεωρούμε ότι δεν πρέπει να έχουμε καμία αυταπάτη για το ρόλο αυτών των σεμιναρίων. Δε θα μας εξασφαλίσουν ούτε καλύτερη δουλειά ούτε καλύτερο μισθό. Τα παραμύθια περί “επαγγελματικής αποκατάστασης” μέσω σεμιναρίων δεν πιάνουν. Μήπως η ανεργία των νέων θα μειωθεί απ' το 60% με τέτοιους τρόπους; Μήπως ο βασικός μισθός δε θα είναι 400 ευρώ αν έχεις παρακολουθήσει κι ένα σεμινάριο της ΔΑΠ; Μήπως το πρόβλημα των ανέργων συναδέλφων μας που έχουν αποφοιτήσει είναι ότι δεν έχουν “καταρτιστεί” καλά;

Μόνος δρόμος είναι να οργανωθούμε συλλογικά μέσα απ' τους φοιτητικούς μας συλλόγους, μέσα απ' τις γενικές μας συνελεύσεις, να παλέψουμε για την ανατροπή της άθλιας πολιτικής των μνημονίων, της συγκυβέρνησης και της ΕΕ, των ευρωπαϊκών και διεθνών τραπεζικών ταμείων που έχουν κάτσει στο σβέρκο μας. Να παλέψουμε για σπουδές με ολόπλευρη επιστημονική μόρφωση, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με αξιοπρεπείς μισθούς και πλήρη δικαιώματα!

ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ THINK-TANK!

Μετά την παρωδία της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για την εκλογή συμβουλίων διοίκησης για το ΕΚΠΑ (που κράτησαν 3 ημέρες!) σειρά είχε η ανάδειξη των «εξωτερικών» μελών του συμβουλίου ιδρύματος. Και, σύμφωνα με τη ανακοίνωση που εξέδωσε το ΕΚΠΑ, είναι όλοι, όπως μας είχε υποσχεθεί η κ. Διαμαντοπούλου, «άνθρωποι του ακαδημαϊκού και επιχειρηματικού κόσμου».

Ανάμεσα στα μέλη του συμβουλίου είναι ο Αλέξανδρος Τουρκολιάς, Διευθύνων Σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας, Πρόεδρος ΔΣ της Εθνικής Τράπεζας Κύπρου, Αντιπρόεδρος ΔΣ της ΑΕΓΑ Εθνική Ασφαλιστική, Πρόεδρος της Ένωσης Στελεχών Χρηματοδότησης Ναυτιλίας και Μέλος ΔΣ της Επιτροπής Ναυτικής Διαιτησίας. Επίσης, συμμετέχει ως μέλος σε Διοικητικά Συμβούλια θυγατρικών τραπεζών και εταιριών του Ομίλου της Εθνικής Τράπεζας, όπως και στο ΔΣ της ΕΧΑΕ και στην Ελληνική Ένωση Τραπεζών. Άνθρωπος δηλαδή βαθιά χωμένος στο σάπιο χρηματοοικονομικό σύστημα και ταυτόχρονα στενός συνεργάτης των εφοπλιστών.

Πρόεδρος του συμβουλίου διοίκησης εκλέχθηκε ο Δ. Μπερτσιμάς (στην εικόνα δίπλα), καθηγητής του ΜΙΤ με ειδίκευση στην επιχειρησιακή έρευνα και δημοσιεύσεις στα χρηματοπιστωτικά προϊόντα. 'Επιπλέον έχει συμμετάσχει σε έρευνα για το πώς μπορούν να γίνουν περικοπές στο σύστημα υγείας!

Φαίνεται ξεκάθαρα τι θέλουν θα φέρουν τα συμβούλια διοίκησης μέσα στα πανεπιστήμια. Να γίνεται έρευνα για τους διεθνείς και εγχώριους τοκογλύφους, για το πως μπορούν να συνεχίσουν να μας αφαιμάσσουν μέσω των ληστρικών χρεών, των μηχανισμών στήριξης των τραπεζών και απ' την άλλη να συνεχίζουν τις περικοπές σε παιδεία, υγεία, κοινωνικά αγαθά. Θέλουν να βγαίνουμε απόφοιτοι αναλώσιμοι, υπερεξειδικευμένοι που θα δουλεύουμε για 400 ευρώ σε επιχειρήσεις-κολοσσούς με κέρδη δισεκατομμυρίων. Χέρι με χέρι η ΔΑΠ Μαθηματικού διοργανώνει σεμινάριο για τους τρόπους λειτουργίας του χρηματιστηρίου και σε σχέση με τους αποφοίτους του μαθηματικού τμήματος.

Το Πανεπιστήμιο ΑΕ είναι εδώ! Είναι στις νέες εργασιακές σχέσεις που επιβάλλονται στο εσωτερικό του. Είναι στο κόψιμο των βιβλίων. Είναι στο κλείσιμο των εστιών και την πλήρη κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας. Είναι στις «συγχωνεύσεις» με βάση τις ανάγκες της αγοράς. Είναι στις πιστωτικές μονάδες και στα δίδακτρα που ετοιμάζονται. Είναι η πολιτική της ΕΕ και της Μπολόνια που χρόνια σχεδιάζεται να εφαρμοστεί στα πανεπιστήμια της Ελλάδας. Το πανεπιστήμιο ΑΕ είναι εδώ και διοικείται πλέον από τους αρμόδιους.

Μονόδρομος η ανατροπής τους! Να μπλοκάρουμε στην πράξη την λειτουργία του συμβουλίου, να μην συμμετέχει κανένας φοιτητής σε αυτό, κάθε απόφασή του θα μας βρίσκει απέναντί του! Δεν δεχόμαστε καμιά περικοπή στη φοιτητική μέριμνα, κανένα κομμένο σύγγραμα. Παλεύουμε για ολόπλευρη μόρφωση και έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με δικαιώματα. 

Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ ‘44

3 Δεκέμβρη 1944. Η Αθήνα δονείται από εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που ξεχύνονται στους δρόμους του Κέντρου διαμαρτυρόμενοι για το αίτημα του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου να αφοπλιστεί ο ΕΛΑΣ, αίτημα που εξώθησε σε παραίτηση τους επτά υπουργούς του ΕΑΜ στην τότε κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Η διαδήλωση βάφεται με αίμα. Το τι είχε προηγηθεί είναι λίγο πολύ γνωστό…

Κάτω από το ζυγό του φασίστα κατακτητή αναπτύχθηκε το μεγαλύτερο αντιστασιακό κίνημα της Ευρώπης, το ΕΑΜ. Το ΕΑΜ δημιουργώντας τον ΕΛΑΣ, Εθνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, κατόρθωσε να διώξει τον κατακτητή από την ύπαιθρο, να οικοδομήσει μια ελεύθερη ζώνη στην Ηπειρωτική Ελλάδα, την Ελεύθερη Ελλάδα, όπως την αποκαλούσαν και να δημιουργήσει  δομές Λαϊκής Δημοκρατίας στην περιοχή αυτή. Το ΕΑΜ στράτευσε το λαό σε έναν αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση για μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.

Η ηγεσία όμως του ΕΑΜ, η οποία ουσιαστικά ήταν στα χέρια του ΚΚΕ, αντί να διαλέξει το δρόμο της επανάστασης, το δρόμο της ρήξης με την αστική τάξη επέλεξε να συμβιβαστεί μαζί της. Ενώ ακόμα η χώρα ήταν υπό τον Γερμανικό ζυγό με δυο διαδοχικές συμφωνίες, αυτή του Λίβανου και αυτή της Καζέρτας, η ηγεσία του κινήματος επέλεξε τον δρόμο της κούφιας Εθνικής Ενότητας κάνοντας συμβιβασμούς με την εξόριστη αστική κυβέρνηση Παπανδρέου και τους Βρετανούς Ιμπεριαλιστές με αποκορύφωμα να θέσει τον ΕΛΑΣ υπό την ηγεσία του Βρετανού στρατηγού Σκόμπι. Όλα αυτά όμως συντελούνταν την στιγμή που το ΕΑΜικο κίνημα γνώριζε την μεγαλύτερή του άνθιση και η απελευθέρωση ήταν πολύ κοντά. Έτσι μετά την απελευθέρωση, η ΕΑΜική ηγεσία βρέθηκε σε μειονεκτική θέση έναντι της ελληνικής αστικής κυβέρνησης και των Βρετανών, που όλο εκείνο τον καιρό της έσκαβαν  το λάκκο.

Με αυτό το πολιτικό σκηνικό στις 3 Δεκέμβρη του ’44 το αστικό μπλοκ εξουσίας, αφού κήρυξε παράνομη την διαδήλωση του ΕΑΜ, έστειλε τους πρώην συνεργάτες των Γερμανών, Χίτες και Ταγματασφαλίτες, μαζί με χωροφύλακες να διαλύσουν τους διαδηλωτές. Εκείνη την ημέρα η  πλατεία Συντάγματος βάφτηκε με το αίμα των λαϊκών αγωνιστών. 24 νεκροί και 140 τραυματίες ήταν ο απολογισμός των νεκρών αγωνιστών από τα πυρά των δοσίλογων και της αστυνομίας. Την επόμενη μέρα στην κηδεία των νεκρών λαϊκών αγωνιστών οι χίτες με τα τάγματα ασφαλείας ξαναχτυπούν το ακόμα μεγαλύτερο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί. Ο λαός όμως της Αθήνας δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Όπως έμαθε τόσο καιρό να αγωνίζεται  και να μη σκύβει το κεφάλι έτσι και τώρα οργανώνει την αντίστασή του στις γειτονιές και από κοινού με τον ΕΛΑΣ επιτίθεται στους χίτες, στους ταγματασφαλίτες και στους αστυνομικούς. Γειτονιές όπως ο Βύρωνας, η Καισαριανή, η Κοκκινιά, η Δραπετσώνα και το Περιστέρι μεταμορφώνονται σε προπύργια του λαού πάνω στα οποία συντρίβονται οι δυνάμεις των Βρετανών κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους.

Η ΕΑΜική ηγεσία και το ΚΚΕ ακροβατώντας ανάμεσα στην παλιά γραμμή της συνεργασίας με τους αστούς και στη νέα που οδηγεί στη σύγκρουση με αυτούς, αποφασίζει να μη στείλει τον κύριο όγκο του ΕΛΑΣ στην Αθήνα. Αντίθετα αφήνουν μόνο μια μεραρχία από την Κόρινθο και το εφεδρικό τμήμα του ΕΛΑΣ στην Αττική να εμπλακούν στις μάχες, κρατώντας όλες τις αξιόμαχες μονάδες έξω από την Αθήνα. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση Παπανδρέου αφήνει τα τανκς των Βρετανών να εκκαθαρίσουν την πόλη και  να σφαγιάσουν το λαό που αντιστέκεται, παλεύει και αγωνίζεται μέχρι θανάτου για να αποτινάξει το ζυγό της εκμετάλλευσης.

Οι μάχες στην Αθήνα κρατούν ένα μήνα ακριβώς. Στις 5 Γενάρη του ΄45 ο ΕΛΑΣ αποφασίζει να αναδιπλωθεί στη Βοιωτία και ξεκινάει τις διαδικασίες συνομιλιών με τους Βρετανούς και την κυβέρνηση  Παπανδρέου. Όλα αυτά καταλήγουν σε μια από τις τραγικότερες στιγμές του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα, τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Εκεί η ΕΑΜική ηγεσία οδηγείται σε παράδοση άνευ όρων στους εχθρούς της και οι ένοπλες δυνάμεις του ΕΛΑΣ παραδίδουν τα όπλα. Μετά από αυτό ξεσπά ένα πρωτόγνωρο κύμα διωγμών απέναντι σε κάθε υποστηρικτή του ΕΑΜ το οποίο θα οδηγήσει στον Εμφύλιο.

Ο Δεκέμβρης του ’44 αποτελεί αναμφισβήτητα ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος. Ο Κόκκινος Δεκέμβρης όπως τον αποκάλεσαν μερικοί, όχι για να δείξουν το αιματοκύλισμα αλλά για δείξουν τον χαρακτήρα του, ήταν αναμφίβολα μια επανάσταση, ήταν η απάντηση της εργατικής τάξης στα σχέδια της αστικής για τον εξανδραποδισμό της. Μέσα από τα λαϊκά δικαστήρια και τις άλλες δομές που έστησαν οι εργάτες στις συνοικίες τους, μέσα από τον αγώνα και την πάλη τους ξεμπρόστιασαν την «Εθνική Ενότητα» που ευαγγελίζονταν οι αστοί, έκαναν φανερό σε όλους ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και ότι ο καπιταλισμός δεν γίνεται καλύτερος, μόνο ανατρέπεται. Ένα πανό στην αιματοβαμμένη πορεία στις 3 Δεκέμβρη του 1944 έγραφε «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα». Σήμερα που ο λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με μία συγκυβέρνηση σωτηρίας του κεφαλαίου, που λειτουργεί ως εντολοδόχος των αντιλαϊκών πολιτικών της ΕΕ και του ΔΝΤ, το σύνθημα αυτό είναι πιο επίκαιρο από πότε.