ΔΑΠ & ΠΑΣΠ <=>Το παλιό σε συσκευασία καινούριου!<=>Τι δεν πρέπει να στηρίξεις!

ΔΑΠ & ΠΑΣΠ <=>Το παλιό σε συσκευασία καινούριου!<=>Τι δεν πρέπει να στηρίξεις!

Μεταρρυθμίσεις από τη μία, γενικόλογες αγωνιστικές φανφάρες από την άλλη. Επιχειρηματικότητα και καινοτομία από τη ΔΑΠ, «αγώνες με την σέσουλα» από την ΠΑΣΠ. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε και άλλες από τις θέσεις που διακινούν οι δύο αυτές παρατάξεις, αλλά ας μείνουμε στην ουσία και ας δούμε πίσω από τα λόγια τι πραγματικά συμβαίνει..

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, το παλιό σε συσκευασία καινούριου!

Η ΔΑΠ βγαίνει φέτος με κεντρικό αίτημα «Σύλλογοι, πέρα από κόμματα». Ξεκινάει τις θέσεις της λέγοντας για την ανάγκη να αλλάξουν δομή και περιεχόμενο οι φοιτητικοί σύλλογοι προκειμένου να προσαρμοστούν στη νέα εποχή. «Να σταματήσουν κάποιες παρατάξεις, καθοδηγούμενες από τον κομματικό τους φορέα να μπαίνουν εμπόδιο σε αλλαγές που θα αναβάθμιζαν την τριτοβάθμια εκπαίδευση» .Από τι να πρωτοπιαστεί κανείς εδώ... Ότι η ΔΑΠ έχει κομματικό φορέα τη Νέα Δημοκρατία; (ή ο Σαμαράς έδινε πέρσυ συγχαρητήρια σε άλλη ΔΑΠ μετά τις φοιτητικές εκλογές;) Ότι οι αλλαγές που θα αναβάθμιζαν την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και η διάσπαση του κύκλου σπουδών σε 3+2,μονοετείς η διετείς σπουδές επανακατάρτισης; Η ότι τα φοιτητικά δάνεια που εισάγονται στους πρότυπους εσωτερικούς κανονισμούς είναι «αναβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης»; Οι αγώνες των διοικητικών υπαλλήλων για να μην γίνει το πανεπιστήμιο κάτεργο για τους υπαλλήλους του (απόλυση από το πανεπιστήμιο, και επαναπρόσληψη μέσω εργολαβίας, που κοστίζει ακριβότερα στο πανεπιστήμιο, αλλά δίνει μικρότερο μισθό στον υπάλληλο) και οι αγώνες των φοιτητών ενάντια στο πετσόκομμα της σίτισης και της στέγασης, των δωρεάν συγγραμμάτων είναι «εμπόδιο σε αλλαγές που θα αναβάθμιζαν την τριτοβάθμια εκπαίδευση»; Αλλά ξέχασα αυτά εμπεριέχονται όλα στις θέσεις «Παιδεία 2020» (δημοσιεύτηκαν το 2011) και στα «5 σημεία για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ» (δημοσιεύτηκαν τον Γενάρη του 2013), θέσεις που αποτέλεσαν προπομπό και προετοίμασαν το έδαφος ουσιαστικά για δύο από τα μεγαλύτερα πλήγματα που δέχτηκε ποτέ το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, το νόμο Διαμαντοπούλου (Σεμπτέμβρης 2011) και το σχέδιο «Αθηνά» (Μάρτης 2013). Προτείνοντας μέτρα μερικές φορές ακόμα πιο αντιδραστικά και καταστροφικά για το πανεπιστήμιο μας αλλά και όλους εμάς, από αυτά που προέβλεπαν οι δύο αυτοί νόμοι.

Μάλλον σπάνε πλάκα…

Τι καινούριο μπορεί να φέρει η δήθεν ακόμα μεγαλύτερη σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας; Υπάρχουν θέσεις εργασίας που περιμένουν συγκεκριμένα προσόντα για να πληρωθούν τα οποία δεν τα καλύπτει ένα ισχυρό πτυχίο του πανεπιστημίου μας; Σίγουρα όχι! Το επιχείρημα αυτό όμως το επικαλείται και η κυβέρνηση προκειμένου να μας πείσει ότι έτσι θα μειωθεί η ανεργία. Ότι δεν φταίνε οι επιχειρήσεις που απολύουν για να έχουν περισσότερα κέρδη, αλλά φταίει ότι δεν είμαστε αρκετά ανταγωνιστικοί εμείς και δεν έχουμε τα απαραίτητα προσόντα!

Τι καινούριο μπορεί να φέρει η επιχειρηματικότητα των νέων; Λέει η ΔΑΠ ότι αρκεί να βρούμε μία καλή ιδέα, να την πατεντάρουμε και αν είναι αρκετά έξυπνη μπορεί να πετύχουμε! Δηλαδή μας ζητάει να πιστέψουμε σε μία νέα εκδοχή του American dream , λέγοντας πως παρόλο που η κατάσταση είναι άσχημη, εμείς αν είμαστε ευέλικτοι και κάνουμε την κατάλληλη στιγμή μία επιχείρηση μπορεί να την παλέψουμε ή ακόμη και να γίνουμε πλούσιοι. Δεν μας λέει ότι δίπλα στον Steve Jobs που έβγαλε δισεκατομμύρια υπάρχουν άλλοι πιο πολλοί άγνωστοι Steve Jobs που ξεκίνησαν έτσι αλλά βρέθηκαν καταφεσωμένοι, σε φυλακές για χρέη ή διαλυμένους από τον ανταγωνισμό με μεγάλες επιχειρήσεις…

Παλιό λοιπόν σε συσκευασία καινούριου… Οι μεταρρυθμίσεις, οι αλλαγές, η επιχειρηματικότητα παρουσιάζονται σαν κάτι το καινούριο που χρειάζεται ο τόπος για να ανασάνει. Δεν φέρνουν κάτι καινούριο. Ίσα ίσα που ως μοναδικό στόχο όλη αυτή η ιδεολογική καμπάνια έχει την ιδεολογική υποταγή της νεολαίας. Και έχει μεγάλη σημασία αυτό ειδικά την περίοδο της κρίσης και του Μνημονίου όπου συντελούνται τρομακτικές αλλαγές στα εργασιακά δικαιώματα αλλά και στις συνθήκες και στις σχέσεις εργασίας. Ο νέος απόφοιτος του πανεπιστημίου δεν πρέπει να είναι ένας σκεπτόμενος νέος που προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο αγωνιζόμενος για ένα καλύτερο μέλλον τόσο δικό του όσο και τις ανθρωπότητας. Αντίθετα θέλουν ο νέος να μην διεκδικεί και να παλεύει. Επιδιώκουν να τον στρέψουν στον ατομικό δρόμο όπου το μόνο του μέλημα θα είναι η προσωπική του επιβίωση. Έτσι θα δέχεται να δουλεύει με 300 ευρώ ανασφάλιστος και όταν τον απολύσουν θα πιστεύει ότι φταίει αυτός που δεν ήταν καλά εξειδικευμένος και υπάκουος και πάνω από όλα δεν θα διεκδικεί τα δικαιώματά του και τις ελευθερίες του. Αποδεδειγμένα τόσα χρόνια αυτά συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο, και ο καθένας μπορεί να δει που καταλήγουν. Είτε να ζούμε χωρίς ελπίδα και προοπτική, είτε να φεύγουμε στο εξωτερικό για να διαψευστούμε τελικά είτε να μας εκμεταλλεύονται μία χούφτα άνθρωποι για να κερδίζουν με τον ιδρώτα μας.

Να ξεφορτωθούμε επιτέλους την παράταξη του ΠΑΣΟΚ στις σχολές!

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια εδώ. Όπως ακριβώς το ΠΑΣΟΚ πάει για φούντο έτσι πρέπει φέτος να τελειώνουμε και με την ΠΑΣΠ . (Όπου λέει πλέον φανερά στο καταστατικό της αυτό που όλοι το είχαν τούμπανο και αυτοί κρυφό καμάρι, ότι δηλαδή είναι επί της ουσίας η νεολαία που έχει σαν κομματικό φορέα το ΠΑΣΟΚ)

Αγωνιστικό προσωπείο, και γενικόλογες τοποθετήσεις για ένα δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο. Υποστηριχτής κατά τα λεγόμενα της του φοιτητικού κινήματος, τη στιγμή που δεν έβαζαν πλάτη στις κινητοποιήσεις όταν με νόμους διαλυόταν το πανεπιστήμιο όπως ο νόμος Διαμαντοπούλου, το σχέδιο «Αθηνά» και οι απολύσεις των διοικητικών, τη στιγμή που ο κομματικός της φορέας έχει συμβάλλει στο να περάσουν μέτρα που έχουν φέρει το επίπεδο ζωής 30 χρόνια πίσω. Το βασικό είναι ότι πλέον δεν έχει τι να πει, ακροβατεί ανάμεσα στη διάλυση και στη φυτοζωία και εκφράζει ένα πιο αριστερό πολιτικό λόγο μήπως και τσιμπήσει κανένα ψηφαλάκι!

Ρίχ’ τους και τους δύο στα σκουπίδια!

Την εποχή των Μνημονίων, της Τρόικας και του ΔΝΤ, όταν η μπότα των τραπεζών και της Ε.Ε. μας λιώνει, τότε είναι που πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στον ατομικό και στον συλλογικό δρόμο, ανάμεσα στην πλήρη υποταγή και την οριστική ανατροπή τους, ανάμεσα στην απλή και μίζερη επιβίωση και στην ζωή με αξιοπρέπεια. Αν σε αυτό το δίλημμα απαντάμε συλλογικό δρόμο, οριστική ανατροπή και ζωή με αξιοπρέπεια τότε ένα πράγμα μας μένει να κάνουμε στις 7 Μάη. Σε αυτές τις φοιτητικές εκλογές να μαυρίσουμε τους εκπροσώπους της κυβέρνησης μέσα στις σχολές και να καταδικάσουμε σαν νεολαία τα μέτρα που παίρνουν εναντίον μας. Το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών πρέπει να στείλει ένα μήνυμα ότι η νεολαία δεν σκύβει το κεφάλι αλλά οργανώνεται συλλογικά, παλεύει για τα δικαιώματα της σε μόρφωση και εργασία, μακριά από λογικές ατομικού δρόμου. Βλέπουμε στο συμφοιτητή μας όχι τον τύπο που πρέπει να πατήσουμε για να επιβιώσουμε, αλλά τον τύπο που μαζί του πρέπει να παλέψουμε για τα δικαιώματα μας, για καλύτερη ζωή με αξιοπρέπεια!

Ή θα χάσουμε ο καθένας μόνος του, ή θα νικήσουμε όλοι μαζί!

Στις 7 Μάη στηρίζουμε-ψηφίζουμε Α.Ε.Π.             Ε.Α.Α.Κ.!